Ik wil een andere baan, nu!!

Weet jij hoe het is om je ongelukkig, onzeker en naar te voelen in je werk? Dag in dag uit naar een werkplek waar je je niet goed voelt, blij te zijn als je er niet heen hoeft, taken waarbij je je constant afvraagt of je het wel goed doet,...? Ik wel! Het vrat jarenlang mijn energie en zelfvertrouwen weg. Voor mij is het enorm belangrijk geweest om bij mezelf na te gaan wat er met me aan de hand was. Het gevoel waarmee deze klant bij mij binnenkwam was mij dan ook niet vreemd.

Een dame van midden 20 zocht contact met me omdat ze in een functie gerold was die voor haar gevoel niet bij haar paste. Leidinggeven... het voelde niet goed! Ze was onzeker over haar functioneren (ondanks de positieve reacties van haar baas en collega's), ging met tegenzin naar haar werk en voelde zich vooral helemaal niet fijn! Via Coachfinder kwam ze bij mij terecht met haar loopbaanvraag en ze wilde zo snel mogelijk naar een andere baan. Liever gisteren dan vandaag!

We onderzochten wat er meespeelde in deze situatie, want tja op je werk ben je natuurlijk ook gewoon jezelf. Alles dat je in de rest van je leven tegenkomt, heeft ook een plek in je professionele leven. Dus waar zat hem dat nou in...dat niet lekker leidinggeven? De assessment was kraakhelder: leidinggeven is inderdaad niet jouw ding! Met de uitgebreide uitleg bij de assessment kwamen er woorden voor dingen die ze wel voelde, maar niet onder woorden kon brengen. Natuurlijk gedrag dat ze wegdrukte omdat ze er een negatieve overtuiging over had.

Er niet van houden om dominant op te treden, weinig behoefte voelen om de leiding op je te nemen, bedachtzaam en rustig. Dat wrong in haar leidinggevende rol.

Die behoefte aan een andere baan hing steeds op de achtergrond in onze gesprekken. Ze dacht erover na, we spraken over wensen en eisen aan die andere baan, wat er niet paste in haar huidige baan. Een vaste baan opzeggen is 'best een ding' en te snel overspringen zorgt er vaak voor dat je niet aangepakt hebt waar je op vastliep. Vertragen van het proces en verdragen hoe je je voelt maakt dat er ruimte komt om echt te voelen en ervaren. Makkelijk is dat niet, zo merkte ook mijn klant.

Ergens halverwege ons traject ging ze het gesprek aan met haar baas. Ze was er klaar voor om haar eigen plek in te nemen binnen een gesprek over haar takenpakket. Samen met mij bereidde ze zich voor door stil te staan bij mijn vragen: 'welke verwachtingen en wensen heb jij?' 'Wat heb je nodig om bij jezelf te blijven? 'Hoe kun je als gelijkwaardige gesprekspartner in contact te blijven als het spannend wordt?'.

Het werd een waardevol gesprek en ze veranderde van takenpakket. Hierdoor kon de urgentie van een andere baan wat zakken. Er ontstond nu echt ruimte om stil te staan bij regie nemen over je loopbaan. Wat wil ik? Wat past er bij mij? Wat zijn ‘mijn’ voorwaarden voor een ‘leuke baan’?

Dat werkte en ze voelde de veranderingen in 'echt vanuit jezelf voelen, denken en handelen' steeds meer hun plek vinden in haar leven. Het werd oké dat ze een andere baan wilde, de sollicitaties werden succesvol en ze zei 'nee' op banen die niet bij haar pasten.

Maar het bleef ook worstelen. Eigenlijk moet ik constant bezig zijn met iets anders zoeken, onderzoeken wat ik wil. ‘Ik wil dit toch zo graag...?’ Ze ging op en neer tussen aanpakken en vermijden. Een heel gebruikelijk patroon bij gedragsverandering.

Ze had haar doel al die tijd op zo'n manier omschreven dat momenten van zelfzorg concurreerden met haar loopbaandoel.

Ik besloot daarom de korte concrete stappen van gedragsveranderaar Ben Tiggelaar in te zetten voor de afsluitende sessie die ik gepland had. Die pasten namelijk geweldig bij het onderwerp dat ze nodig had: ‘hoe maak je een plan waar je mee bezig blijft?’ Want het lukte maar niet om uit het vermijden van angst en boze stemmetjes in je hoofd te blijven. Opeens klikte het. Ze had haar doel al die tijd op zo'n manier omschreven dat momenten van zelfzorg concurreerden met haar loopbaandoel. Een half uur te vroeg sloten we af, want het kwartje was gevallen.

Een week later keken we terug op ons traject samen en kwam er opeens tussendoor ‘oh ik heb trouwens vanmiddag een sollicitatiegesprek voor die functie waarop ik had gesolliciteerd en waarvan ze me in gedachten zouden houden. Ik ben wel benieuwd hoe het gaat en hoe het zou zijn om daar te werken’. Ze was gezond gespannen, nieuwsgierig en benieuwd! Niet meer een bibberend, onzeker meisje dat niet wist wat ze waard was.

Ik zat juichend op mijn stoel toen ze me appte: ‘Ik heb de baan!’

Wat heb ik toch een heerlijk vak!